Δύο χρόνια μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. 6 Δεκεμβρίου ημέρα πένθους για το αδικοχαμένο παιδί. Τον Αλέξανδρο που σαν σήμερα έπεσε νεκρός από τα πυρά ειδικού φρουρού της ελληνικής αστυνομίας. Δύο χρόνια μετά τη μεγαλειώδη εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008. Χιλιάδες νέοι άνθρωποι σε όλη την Ελλάδα βγήκαν στους δρόμους ενάντια στην κρίση, την ανασφάλεια, τον κοινωνικό αποκλεισμό, την αστυνομοκρατία, την στοχοποίηση της νεολαίας.
Η εξέγερση ήταν, είναι, και θα παραμείνει δίκαιη, προάγγελος μελλοντικών εξελίξεων. Δείχνει τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει ο λαός για να διεκδικήσει τα δικαιώματά του ενάντια στην καταπίεση και την χειραγώγηση, ενάντια στην φτώχια, την μιζέρια, την κοινωνία των πολλών ταχυτήτων, την κοινωνία των πολύ πλουσίων που ζουν σε βάρος των πολλών πολύ φτωχών.
Ο Δεκέμβρης του 2008 ήταν μια συλλογική κατάθεση ονείρων και ιδανικών μιας ολόκληρης γενιάς. Ο Δεκέμβρης δεν έδωσε απαντήσεις. Τοποθέτησε όμως πάνω από την ελληνική κοινωνία ένα τεράστιο ερώτημα που πρέπει γρήγορα να καταλάβουμε και να απαντήσουμε.
Δύο χρόνια έχουν περάσει και εμείς δεν έχουμε ξεχάσει το ανεξίτηλο χτύπημα. Η σφαίρα, μας στέρησε τον Αλέξανδρο αλλά ταυτόχρονα και τα παιδικά μας όνειρα. Μας σύστησε με τον κόσμο που θα ζήσουμε. Αλλά εμείς φωνάζουμε ότι δεν μας αρέσει αυτός ο κόσμος. Θέλουμε έναν άλλο κόσμο χωρίς βία, χωρίς πολέμους, χωρίς πλούσιους και φτωχούς. Θέλουμε έναν κόσμο με ευτυχισμένους ανθρώπους και θα παλέψουμε γι’ αυτό.
ΑΛΕΞΗ ΘΑ ΖΕΙΣ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΗ ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΚΑΘΕ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ. . .
