«ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ
ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ
ΓΙΑ ΝΑ ΧΤΙΣΟΥΜΕ ΜΙΑ ΔΙΚΑΙΗ ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΥ ΒΑΖΕΙ ΠΡΩΤΑ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΗ»
ΤΟ ΑΚΑΤΟΡΘΩΤΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΜΑΣ ΚΑΘΗΚΟΝ
1. Τους πρώτους 10 μήνες κάναμε το ακατόρθωτο. Σώσαμε την Ελλάδα και τους Έλληνες από τη χρεοκοπία.
Γιατί ακατόρθωτο; Γιατί όλη η διεθνής κοινότητα έλεγε ότι θα χρεωκοπούσαμε κάτω από το βάρος του δυσβάσταχτου ελλείμματος και του χρέους που κληρονομήσαμε. Ας θυμηθούμε τον όγκο των δημοσιευμάτων στα διεθνή ΜΜΕ, τα οποία επί μήνες μιλούσαν για επικείμενη χρεοκοπία της Ελλάδας.
Και μην ξεχνάμε ότι η προηγούμενη κυβέρνηση κυριολεκτικά λιποτάκτησε από την εξουσία, «πήδηξε από το πλοίο», όταν θεώρησε ότι η χρεοκοπία ήταν πλέον αναπόφευκτη και θέλοντας η βόμβα να σκάσει στα χέρια της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Αυτός ήταν και ο μοναδικός λόγος που εγκατέλειψαν την εξουσία. Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση, η παρέα του «καταλληλότερου» θα παρέμενε στην εξουσία, βυθίζοντας ακόμη περισσότερο την Ελλάδα στην παρακμή, μέχρι το Σεπτέμβριο του 2011…
2. Όλοι γνωρίζαμε ότι η Ελλάδα ήταν σε κρίση, κανείς όμως δεν ήξερε – εκτός από εκείνους που εγκατέλειψαν άρον - άρον την εξουσία – ότι βρισκόμασταν στα όρια της χρεοκοπίας.
Το τι παραλάβαμε τον Οκτώβριο του 2009 δεν έχει καμία σχέση με οτιδήποτε παρέλαβε οποιαδήποτε κυβέρνηση στο παρελθόν. Δεν περιγράφεται ούτε ως «καμένη γη» ούτε ως «χάος». Παραλάβαμε μια χώρα στο χείλος της χρεοκοπίας. Και κανείς δεν περίμενε ότι η Ελλάδα θα αποτελούσε τελικά το επίκεντρο της διεθνούς κρίσης και βίαιων κερδοσκοπικών επιθέσεων με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Βρεθήκαμε μπροστά στο ιστορικό δίλημμα: σωτηρία ή χρεοκοπία;.
3. Πατριωτικό μας καθήκον ως Έλληνες και Σοσιαλιστές ήταν να σώσουμε την Ελλάδα και όχι να αποδεχθούμε αμαχητί την χρεοκοπία της.
Παραλάβαμε μία Ελλάδα με υπονομευμένη κυριαρχία
, όχι από το Μνημόνιο, αλλά από αυτούς που με τις εγκληματικές πολιτικές τους την έβαλαν 2 φορές σε σκληρή επιτήρηση και διέλυσαν την αξιοπιστία της.
Ο πατριωτισμός, που είναι μέρος της ιδεολογίας μας, μας επιβάλλει τη σωτηρία της χώρας ως πρώτιστο καθήκον
. Σε μας έλαχε ο κλήρος να αντιμετωπίσουμε τη μεγαλύτερη κρίση της πρόσφατης ιστορίας μας. Στόχος μας είναι να απελευθερώσουμε την πατρίδα μας από δουλείες του παρελθόντος. Δουλείες που μας έκαναν εξαρτώμενους και επιτηρούμενους. Αυτό είναι το πατριωτικό μας καθήκον. Να βγάλουμε τη χώρα από την κρίση και την επιτήρηση.
Θα μπορούσαμε να πάρουμε τον εύκολο δρόμο
, να σκεφτούμε μικροκομματικά,
να σηκώσουμε τα χέρια ψηλά, να αποδεχτούμε την χρεοκοπία και να αφήσουμε το μοιραίο να συμβεί αφού η ευθύνη ανήκε ούτως ή άλλως στην προηγούμενη κυβέρνηση. Αλλά εμείς δεν φυγομαχήσαμε, επιλέξαμε το δύσκολο δρόμο – να σώσουμε πάση θυσία την Ελλάδα. Και δεν θα απολογηθούμε γι’ αυτό. Η λαϊκή εντολή ήταν να βγάλουμε τη χώρα από την κρίση και να την αλλάξουμε εκ βάθρων. Αυτή την εντολή υλοποιούμε.
Με τις αποφάσεις μας σώσαμε πολύ περισσότερα από όσα χάσαμε
. Γιατί όσο και να πονάνε οι αποφάσεις που παίρνουμε σήμερα ακόμη και αυτούς που δεν φταίνε σε τίποτα για την κρίση, η χρεοκοπία θα είχε αδιανόητες συνέπειες ειδικά για τους ασθενέστερους. Δεν θα μιλούσαμε για τον 13ο και 14ο μισθό και σύνταξη, αλλά για την αδυναμία του κράτους να εγγυηθεί τον 4ο και 5ο μισθό και σύνταξη. Θα δημιουργούνταν κλίμα πανικού, με δεκάδες χιλιάδες Έλληνες να "σηκώνουν" τις καταθέσεις τους από τις τράπεζες και κάποιος άλλους να αδυνατούν να ανταπεξέλθουν σε βασικές ανάγκες της καθημερινότητας. Αυτή την κατάσταση πανικού θέλαμε να αποφύγουμε. Και το καταφέραμε.
Όσοι κάνουν εύκολη κριτική από τα τηλεπαράθυρα, δεν έχουν καταλάβει τι πέρασε η Ελλάδα και πόσο δύσκολη ακόμα είναι η θέση μας
, ή κάνουν εύκολα τον τιμητή χωρίς ποτέ να παρουσιάζουν μία οποιαδήποτε σοβαρή και τεκμηριωμένη εναλλακτική πορεία. Διότι εμείς ξέρουμε καλά. Καθόλου πατριωτικό δεν θα ήταν αν είχαμε κηρύξει στάση πληρωμών. Αν δεν πληρώναμε καν συντάξεις και μισθούς. Με τους κερδοσκόπους που έχουν τζογάρει στη χρεοκοπία της Ελλάδας να τρίβουν τα χέρια τους.
Και κανείς βέβαια δεν μπαίνει στον κόπο να εξηγήσει τι θα συνέβαινε στην Ελλάδα αν αφήναμε αυτά να συμβούν.
Κανείς τους δεν μας εξηγεί που θα βρίσκαμε τα 110 δισ. ευρώ για να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες της χώρας, που συσσωρεύτηκαν με την εγκληματική πολιτική, ειδικά των τελευταίων ετών. Τι θα συνέβαινε αν η πρώτη δόση του δανείου δεν ερχόταν στις 18 Μαΐου και στις 19 Μαΐου δεν αποπληρώναμε τα 10 δις ευρώ των ληξιπρόθεσμων οφειλών μας.
4. Για τη σωτηρία της πατρίδας, πήραμε και αποφάσεις που αδίκησαν πολλούς, γιατί το σύστημα είναι άδικο. Θα θέλαμε να είχαμε το χρόνο να το αλλάξουμε. Αλλά χρόνος δεν υπήρχε.
Πολλοί ρωτάνε: «Γιατί να πληρώνουν πάλι οι εργαζόμενοι και οι χαμηλοσυνταξιούχοι την σωτηρία της Ελλάδας; Γιατί προεκλογικά λέγατε πώς λεφτά υπάρχουν; Γιατί δεν τα βρήκατε από εκεί για να σώσετε την Ελλάδα;»
Με την αποκάλυψη της εγκληματικής διαχείρισης της προηγούμενης κυβέρνησης μετά τις εκλογές και την βίαιη κερδοσκοπική επίθεση ενάντια στη χώρα μας, αναγκαστήκαμε να πάρουμε εξίσου άμεσα και έκτακτα μέτρα – να κάνουμε δραστικές, πρωτόγνωρες περικοπές και κάποιες αποφάσεις που πήραμε επιβάρυναν τα συνήθη «υποζύγια» και ανθρώπους που δεν φταίνε σε τίποτα, όπως οι χαμηλόμισθοι και οι χαμηλοσυνταξιούχοι. Γιατί; Διότι για να επιμερίσεις τα βάρη δίκαια θα πρέπει πρώτα να ξέρεις ποιοι είναι οι έχοντες και κατέχοντες και ποιοι δεν είναι. Το σύστημα, δεκαετίες τώρα, προστατεύει τους πρώτους και τιμωρεί τους δεύτερους, τους πολλούς, ιδιαίτερα όταν υπάρχει έκτακτη ανάγκη. Θα θέλαμε να είχαμε το χρόνο να αλλάξουμε το σύστημα, να εντοπίζει τον πλούτο εκεί που πραγματικά υπάρχει με πρώτο βήμα την εφαρμογή του νέου φορολογικού νόμου, για να μην επιβαρυνθούν οι πολλοί. Αυτός τον χρόνο όμως δεν τον είχαμε. Δεν υπήρχε χρόνος. Και δεν υπήρχε εξαιτίας των εγκλημάτων της προηγούμενης κυβέρνησης που άφησε τη χώρα έρμαιο στη λυσσαλέα επίθεση των κερδοσκόπων.
Ταυτόχρονα, αναγκαστήκαμε να αναστείλουμε πλευρές του προγράμματός μας που έχουν σχέση με δημοσιονομικό κόστος, παροχές ή αυξήσεις, μέχρι η Ελλάδα να σταθεί στα πόδια της, να βγει από την επιτήρηση και να επανακτήσει τη δυνατότητά της να καθορίζει το μέλλον της μόνη της, υπεύθυνα πια, χωρίς κανέναν επιτηρητή να εγκρίνει ή όχι όσα αποφασίζει.
Οι σκληρές αποφάσεις που λάβαμε δεν ήταν επιλογή, ήταν αναγκαιότητα για να επιζήσουμε ως χώρα και είναι το τίμημα της δυσβάσταχτης κληρονομιάς μας.
5. Σώσαμε τους Έλληνες από τη χειρότερη βαρβαρότητα. Άλλαξε η κυβέρνηση και δεν βούλιαξε οριστικά η χώρα.
Πολλοί μας λένε ότι «κάνετε τα ίδια με την προηγούμενη κυβέρνηση. Βυθίζετε τον κόσμο στη βαρβαρότητα». Όμως…
Η αλήθεια είναι ότι η προηγούμενη κυβέρνηση φυγομάχησε, λιποτάχτησε μπροστά στα προβλήματα. Εμείς σηκώσαμε στο σταυρό και επιλέξαμε το δύσκολο δρόμο, το δρόμο της αποφυγής της χρεοκοπίας, το δρόμο της εθνικής αξιοπρέπειας.
Η αλήθεια είναι ότι σώσαμε την Έλληνες από τη χειρότερη βαρβαρότητα. Γιατί βαρβαρότητα είναι το σημείο στο οποίο βρέθηκε η χώρα μας στα τέλη του 2009. Ακόμη μεγαλύτερη βαρβαρότητα θα ζούσαμε αν δεν είχαμε κινηθεί αποφασιστικά για να βάλουμε τάξη σε ένα σύστημα που αιμορραγούσε από καιρό. Ακριβώς αυτή η βαρβαρότητα την οποία βιώσαμε είναι που καθιστά ακόμη πιο επιτακτικές τις μεγάλες τομές που κάνουμε για δικαιοσύνη στο φορολογικό σύστημα, για το ξερίζωμα της κρατικής σπατάλης και του πελατειακού κράτους, για ευνομία στο δημόσιο βίο, για ένα κράτος που σέβεται και υπηρετεί τον πολίτη.
Η αλήθεια είναι ότι η προηγούμενη κυβέρνηση μοίραζε αδικία από τη μια με τα προνόμια στους λίγους και ημετέρους, ενώ από την άλλη βύθιζε τη χώρα σε μία όλο και βαθύτερη κρίση. Επαγγελλόταν ότι έβαλε τάξη στα οικονομικά μας ενώ έκανε το αντίθετο. Εμείς μπορεί με κάποιες αποφάσεις μας να αδικούμε κόσμο, ταυτόχρονα όμως βάζουμε τάξη στο κράτος και αλλάξαμε το φορολογικό σύστημα ώστε να μην αδικήσουμε κανέναν στο μέλλον.
Η αλήθεια είναι ότι κανονικά η θητεία της κυβέρνησης Καραμανλή θα τερματιζόταν το Σεπτέμβριο του 2011! Ούτε στους χειρότερους εφιάλτες μας. Λέγαμε προεκλογικά «ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε». Κάθε μέρα αποδεικνύεται πόσο δίκιο είχαμε…
6. Το Μνημόνιο είναι ο λογαριασμός του χθες. Το τίμημα που πληρώνουμε σήμερα για τα εγκλήματα της Ν.Δ. Είναι η πικρή αλλά εθνική αναγκαία συμφωνία σωτηρίας.
Από τη μία το Μνημόνιο μας εξασφάλισε το πρωτοφανές για τα παγκόσμια οικονομικά δεδομένα ποσό των 110 δισ. για τη χρηματοδότηση του χρέους μας. Μας εξασφάλισε ένα απάνεμο λιμάνι μέσα στην διεθνή κερδοσκοπική καταιγίδα για να πάρουμε τις ανάσες που χρειαζόμαστε και να κάνουμε τις μεγάλες αλλαγές που πρέπει.
Από την άλλη το Μνημόνιο περιλαμβάνει και σκληρές αποφάσεις που κρίθηκαν απαραίτητες για να απαντήσουμε άμεσα στη βίαιη κερδοσκοπική επίθεση που δέχθηκε η χώρα. Για αυτό και το Μνημόνιο είναι ο λογαριασμός που κληθήκαμε να πληρώσουμε όλοι σήμερα για τα εγκλήματα της τελευταίας εξαετίας. Είναι η ταφόπλακα και το μνημόσυνο και των πελατειακών πολιτικών που οδήγησαν την Ελλάδα στα όρια της χρεοκοπίας.
ΑΠΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ: ΤΟ ΒΑΣΙΚΟ ΔΙΑΚΥΒΕΥΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΔΙΛΗΜΜΑ
1. Μπορεί να σώσαμε την Ελλάδα, αλλά ο κίνδυνος δεν θα περάσει αν δεν αλλάξουμε ριζικά την Ελλάδα.
Όσοι έχουν καταλάβει την κατάσταση της χώρας, όσοι κοιτούν το μέλλον της με υπευθυνότητα, ξέρουν ότι το βασικό διακύβευμα δεν είναι να απαλλαγούμε από το Μνημόνιο. Αυτό το θέλουν όλοι. Όλοι θέλουμε να φύγουμε από την επιτήρηση στην οποία μας οδήγησε η προηγούμενη κυβέρνηση.
Το βασικό διακύβευμα λοιπόν είναι να αλλάξουμε την Ελλάδα τόσο ριζικά ώστε να μην ξαναχρειαστούμε ποτέ Μνημόνια. Να αλλάξουμε τόσο ριζικά την Ελλάδα ώστε να μην ξαναβρεθούμε στα όρια της χρεοκοπίας, να μην ξαναδούμε την Ελλάδα στην κατάσταση που την παραλάβαμε τον προηγούμενο Οκτώβριο. Ποτέ ξανά. Αυτό είναι το πατριωτικό μας καθήκον.
Και τις μεγάλες αλλαγές δεν μας τις επιβάλλει κανένα Μνημόνιο αλλά η απόφασή μας να αλλάξουμε επιτέλους την Ελλάδα και να την παραδώσουμε βιωσιμότερη και δικαιότερη στα παιδιά μας. Είναι αλλαγές για τις οποίες δεσμευτήκαμε στον Ελληνικό λαό και για τις οποίες μας εξέλεξε ο Ελληνικός λαός.
2. Το βασικό δίλημμα είναι «Πραγματική Αλλαγή ή όχι;». Για μας, τώρα είναι η ώρα της Μεγάλης Αλλαγής. Τώρα να κάνουμε τις αυτονόητες αλλαγές που έπρεπε να γίνουν εδώ και χρόνια.
Για να μην ξαναβρεθούμε ποτέ σε επιτήρηση και για να μην χρειαστούμε ποτέ ξανά Μνημόνια, πρέπει να αλλάξουμε ριζικά την Ελλάδα. Για αυτό και το «ναι ή όχι στο Μνημόνιο» είναι ψευτοδίλημμα εκείνων που ανάγκασαν τη χώρα να χρειάζεται Μνημόνιο.
Το πραγματικό δίλημμα εξακολουθεί να είναι αυτό, με το οποίο βρέθηκαν αντιμέτωποι όλοι οι Έλληνες και οι Ελληνίδες και προεκλογικά: Είναι το δίλημμα «Πραγματική αλλαγή ή όχι;». Θα ακολουθήσουμε πολιτικές προόδου ή πολιτικές οπισθοδρόμησης; Πολιτικές που μας οδήγησαν στην κρίση ή πολιτικές που μας βγάζουν από την κρίση; Και τελικά μας απελευθερώνουν και μας βγάζουν και από την επιτήρηση. Όσοι αρνούνται τις αλλαγές ζητούν απλά να εξαρτιόμαστε από δεκανίκια και να συνεχίσουμε να είμαστε επιτηρούμενοι. Η δική μας απόφαση είναι οριστική και αμετάκλητη: Είναι η ώρα της Μεγάλης, της πραγματικής Αλλαγής.
3. Είμαστε η δύναμη της αλλαγής. Και είναι η ώρα της Μεγάλης Αλλαγής για μια Ελλάδα που σέβεται τον πολίτη και βασίζεται στις δυνάμεις της, πραγματικά ανεξάρτητη.
Παραλάβαμε μία χώρα με υπονομευμένη ανεξαρτησία, αντικείμενο σκληρής επιτήρησης και έρμαιο σε κερδοσκοπικές πιέσεις. Βάλαμε τέλος στον κατήφορο και στην επικείμενη χρεοκοπία με τη συμφωνία σωτηρίας που πετύχαμε. Και μήνα με το μήνα ανακτούμε και πάλι την ανεξαρτησία μας ως χώρα.
Είναι η ώρα της Μεγάλης Αλλαγής, Τώρα είναι η ώρα να αλλάξουμε όλα όσα όλοι ξέρουμε ότι έπρεπε να είχαν αλλάξει εδώ και χρόνια. Οδηγός μας οι διαχρονικές μας αρχές: η εθνική ανεξαρτησία, η λαϊκή κυριαρχία, η κοινωνική δικαιοσύνη. Ήρθε η ώρα να τις ολοκληρώσουμε.
o
Είμαστε το Κίνημα που για άλλη μία φορά καλείται να κάνει πράξη την εθνική ανεξαρτησία, την απαλλαγή της Ελλάδας από επιτηρήσεις και κηδεμονίες. o
Είμαστε το Κίνημα που καλούμαστε να ενδυναμώσουμε τους δημοκρατικούς θεσμούς, να διασφαλίσουμε την ευνομία, την προστασία των δικαιωμάτων του πολίτη. o
Είμαστε το Κίνημα που καλούμαστε να αποκαταστήσουμε την κοινωνική δικαιοσύνη, παρά τους όποιους περιορισμούς μπορεί να έχουμε λόγω της οικονομικής κατάστασης. o
Και εμείς είμαστε εκείνοι οι οποίοι φέρνουμε μια νέα προοπτική και ελπίδα, και μια άλλη ανάπτυξη, πράσινη και βιώσιμη, για τη χώρα, που συνδυάζεται με τις παγκόσμιες εξελίξεις, αλλά και τα συγκριτικά πλεονεκτήματα που έχουμε.
4. Για να κάνουμε την Ελλάδα δικαιότερη, πρέπει να αλλάξουμε ριζικά το υπάρχον σύστημα και τις νοοτροπίες. Αυτά που λέγαμε πάντα και πιστεύουμε ακόμη περισσότερο σήμερα.
Ό,τι και να αντιμετωπίσαμε, όποια απόφαση κι αν αναγκαστήκαμε να πάρουμε, σε τίποτα δεν αλλάζει τους στόχους μας, τις σοσιαλιστικές αξίες μας, τις αρχές μας, το που θέλουμε να πάμε την Ελλάδα. Ίσα-ίσα η πρωτοφανής αυτή περιπέτεια που ζήσαμε μας έκανε να πιστεύουμε όσο ποτέ άλλοτε στις σοσιαλιστικές αξίες και ιδέες. Οι στόχοι που είχαμε θέσει ισχύουν στο ακέραιο. Ακριβώς επειδή απαντούν στη ρίζα των προβλημάτων και όχι μόνο στα συμπτώματα. Αλλάζουμε ριζικά σύστημα, νοοτροπίες, πρακτικές, ώστε…
Να εντοπίζεται ο πλούτος και να φορολογείται εκεί που πραγματικά υπάρχει,
Να μην την πληρώνουν τα συνήθη «υποζύγια» όταν προκύπτει έκτακτη οικονομική ανάγκη,
Να μην τη γλιτώνει κάποιος που δεν εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του προς το κράτος, προς την πολιτεία.
Στο δημόσιο να διορίζονται, να αξιολογούνται και να αξιοποιούνται, όσοι πράγματι αξίζουν, όσοι χρειάζονται και εκεί που χρειάζονται,
Μια μεγάλη επένδυση στην Ελλάδα να αποτελεί κανόνα και όχι είδηση,
Να διασφαλίζονται δικαιώματα για όλους τους πολίτες και όχι προνόμια για λίγους. Όπως το δικαίωμα στην υγεία, στην παιδεία, στην πρόνοια, στη σύνταξη, με ποιότητα και πάντα με αξιοπρέπεια, ώστε να αισθάνεται ο πολίτης ότι το κράτος τον σέβεται, όπως σέβεται και τα χρήματά του, το κάθε του ευρώ.
Αυτοί είναι οι στόχοι που απορρέουν από τις αξίες μας, είναι αυτά που πάντα πρεσβεύουμε, είναι αυτά που λέγαμε προεκλογικά και γι' αυτά δεν έχουμε αλλάξει λέξη.
ΟΙ ΘΥΣΙΕΣ ΠΟΥ ΠΙΑΝΟΥΝ ΤΟΠΟ ΚΑΙ Η «ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟΥ»
1. Οι πολιτικές μας έχουν αποτέλεσμα. Βάζουμε στόχους και τους πετυχαίνουμε.
Είχαμε δεσμευτεί στους Έλληνες πολίτες ότι οι θυσίες τους, οι θυσίες όλων μας, θα πιάσουν τόπο και αυτό δεν είναι πια μόνο μια υπόσχεση. Γίνεται ήδη πραγματικότητα, που αποδεικνύεται και στην πράξη και είναι ορατή και στους εταίρους μας και στη διεθνή κοινή γνώμη. Κι αυτό γιατί ο λόγος μας έχει αξία. Βάζουμε στόχους και τους πετυχαίνουμε:
Είπαμε ότι θα σώσουμε την Ελλάδα από την χρεοκοπία και το κάναμε.
Είπαμε ότι θα μειώσουμε τις σπατάλες και το κάναμε. Πετύχαμε μείωση του ελλείμματος στο 1ο εξάμηνο κατά 45%. Και η μεγάλη μείωση του ελλείμματος δεν είναι από τους μισθούς και τις συντάξεις -αυτή είναι μόλις το 3,6%- είναι κυρίως από τις υπόλοιπες καταναλωτικές δαπάνες που μειώθηκαν κατά 52%.
Είπαμε ότι θα ανοίξουμε τα κλειστά επαγγέλματα και το κάνουμε.
2. Αλλάζουμε ήδη την Ελλάδα. Έχουμε ήδη ξεκινήσει την «επανάσταση του αυτονόητου» που έλειπε από τη χώρα μας.
- Μερικές μόνο από τις δεκάδες αποφάσεις και πρωτοβουλίες που πήραμε μέσα σε μόλις 10 μήνες: α) διακυβέρνηση ανοιχτή στον πολίτη, με τα νομοσχέδια να τίθενται σε διαβούλευση σε ολόκληρη την κοινωνία, β) ΑΣΕΠ παντού, γ) αξιοκρατία στην εξέλιξη των δημοσίων υπαλλήλων, δ) φορολογικός νόμος – πραγματική επανάσταση φορολογικής δικαιοσύνης, ε) Καλλικράτης – νέο μοντέλο στη διάρθρωση του Κράτους, αλλά και στη φιλοσοφία της παροχής της υπηρεσίας που οφείλουμε στον πολίτη, στ) νέο Ασφαλιστικό που εγγυάται τη βιωσιμότητα του συστήματος, και εξασφαλίζει το δικαίωμα των επόμενων γενιών στη σύνταξη και την περίθαλψη, ζ) νέος μεταναστευτικός νόμος ώστε να εξορθολογιστεί η κοινωνική λειτουργία και να αποδοθούν δικαιώματα σε όλους αυτούς τους ανθρώπους ζουν εδώ και χρόνια ανάμεσά μας, έχουν τις ίδιες υποχρεώσεις με μας, όμως ποτέ δεν απολάμβαναν τα ίδια δικαιώματα, η) διαφάνεια σε κάθε πράξη της διοίκησης και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, με την υποχρεωτική δημοσιοποίηση όλων των αποφάσεων στο διαδίκτυο, θ) απλοποίηση της διαδικασίας ίδρυσης των επιχειρήσεων, για να δώσουμε άμεση ώθηση στην επιχειρηματικότητα και στην ανάπτυξη, ι) αλλαγή των πολιτικών μας για την καταπολέμηση της ανεργίας, με νέα προγράμματα επιθετικής πολιτικής, κ) ολοήμερο νοσοκομείο, λ) άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων, κ.ο.κ.
- Έχουμε κάνει ήδη μεγάλες τομές. Και όπως έχουμε πει και προεκλογικά, ουσιαστικά κάνουμε την «επανάσταση του αυτονόητου». Γιατί πολλά από αυτά τα οποία κάνουμε, είναι πραγματικά αυτονόητα. Το να ξέρουμε πόσοι είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι αυτονόητο. Το να μην υπάρχουν κλειστά επαγγέλματα είναι αυτονόητο. Το να φορολογείται ο πλούτος εκεί που πραγματικά υπάρχει είναι αυτονότο. Το να σταματήσουν οι πρόωρες συνταξιοδοτήσεις είναι αυτονόητο. Αλλά το αυτονόητο ήταν που έλειπε στη χώρα μας, λόγω των συγκεκριμένων συμφερόντων, των στρεβλώσεων από τα μεγάλα ή μικρότερα συμφέροντα, τα οποία δεν επέτρεπαν να επικρατήσει η ορθή λογική και ιδιαίτερα, δεν επέτρεπαν και την αίσθηση του Δικαίου και της ευνομίας.
3. Είμαστε ακόμη σε κρίση, σε βαθειά κρίση, αλλά έχουμε πάρει το δρόμο της εξόδου από αυτή. Αρχίζει να μπαίνει μία τάξη στο κράτος, που είναι προϋπόθεση για οποιαδήποτε προοπτική. Για πρώτη φορά μετά από χρόνια «κάτι αλλάζει» επιτέλους στην Ελλάδα προς το καλύτερο.
Είναι ατελείωτη η λίστα των μικρών και μεγάλων προβλημάτων που έχουμε να αντιμετωπίσουμε. Η κρίση, η βαθειά κρίση, είναι ακόμη εδώ. Αλλά εδώ, παρούσα, είναι και η αποφασιστικότητά μας να αλλάξουμε επιτέλους τα πράγματα και να βγάλουμε την Ελλάδα μια για πάντα από την παρακμή.
Πρώτη φορά, αρχίζει να μπαίνει τάξη στα οικονομικά μας
, πρώτη φορά έχουμε μείωση 45% στο έλλειμμα μέσα σε ένα χρόνο.
Πρώτη φορά, έρχονται στο φως όλες οι σκοτεινές υποθέσεις. Πρώτη φορά οι εξεταστικές επιτροπές αρχίζουν να παράγουν αποτέλεσμα.
Πρώτη φορά, κάνουμε μεγάλες τομές στο κράτος, για να υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον, και όχι τις πελατειακές σχέσεις.
Πρώτη φορά, αντιμετωπίζουμε θέματα, όπως η φοροδιαφυγή κατηγοριών εχόντων που για χρόνια παρέμεναν στο απυρόβλητο.
Πρώτη φορά ελέγχονται και τιμωρούνται επίορκοι δημόσιοι λειτουργοί.
Πρώτη φορά γίνονται τόσο αποφασιστικά βήματα για το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων.
ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ ΒΗΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ
1. Συνεχίζουμε το νοικοκύρεμα στο κράτος και την οικονομία. Επόμενα βήματα: αναπτυξιακή επανεκκίνηση της χώρας και αποκατάσταση της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Η μάχη για την ανάταξη και το νοικοκύρεμα της οικονομίας μας συνεχίζεται. Η μάχη για την αποκατάσταση του κύρους και της αξιοπιστίας της χώρας μας στο εξωτερικό, συνεχίζεται. Η μάχη για την επανεκκίνηση της ανάπτυξης, συνεχίζεται. Θεραπεύουμε σιγά - σιγά τις πληγές που άφησαν στη χώρα οι εγκληματικές πολιτικές που καταδίκασε ο Ελληνικός λαός, με ένα τίμημα που για τους Έλληνες ήταν και είναι βαρύ. Σώσαμε όμως πολύ περισσότερα από όσα χάσαμε και κυρίως, δεν απωλέσαμε τη δυνατότητα, όσο βάζουμε τάξη στην οικονομία μας και όσο μειώνουμε τους αρνητικούς ρυθμούς ανάπτυξης, με στόχο να επανέλθουμε σε θετικούς ρυθμούς, να αρχίσουμε έως το τέλος της τετραετίας να αποκαθιστούμε όσους θεωρούμε ότι αδικήθηκαν σήμερα.
Όλοι θέλουμε να μπούμε σε μια νέα τροχιά ευημερίας, ανάπτυξης, προστασίας και κράτους Δικαίου. Και εκεί πάμε. Γνωρίζουμε όμως, ότι και το 2011 θα είναι μια δύσκολη χρονιά, μπορεί να είναι όμως και μια δημιουργική χρονιά. Να ρίξουμε βάρος στο κοινωνικό πρόγραμμα της Κυβέρνησής μας, με στοχευμένες πολιτικές, αλλά και μια ολόκληρη καινούργια θεώρηση γύρω από την κοινωνική πρόνοια. Και βεβαίως, να δώσουμε βάρος και στην αναπτυξιακή μας πορεία, ακόμα μεγαλύτερη από ότι έχουμε δώσει μέχρι σήμερα, με επενδύσεις, με τη διαμόρφωση του απαραίτητου επενδυτικού κλίματος, μέσα από ένα σχέδιο, που θα αλλάξει και το πρότυπο της ανάπτυξης της χώρας μας, ώστε να είναι ανταγωνιστική και βιώσιμη.
2. Στόχος μας στο τέλος της τετραετίας είναι, μέσα από την ριζική αλλαγή του κράτους, ο κάθε πολίτης να βλέπει αισθητή βελτίωση στην καθημερινότητά του.
Είμαστε περήφανοι που σταματήσαμε τον κατήφορο της χώρας. Αλλά δεν μένουμε σε αυτό. Όσο θα σταθεροποιείται η οικονομία μας τόσο θα βάζουμε τάξη και θα αλλάζουμε το κράτος – εκεί είναι το κλειδί της επιτυχίας – ώστε: να πυροδοτήσει την αναπτυξιακή επανεκκίνηση της χώρας, να προσφέρει κοινωνικό δίχτυ προστασίας για τους αδύναμους και όσους σήμερα αδικούνται, να εγγυάται την δημοκρατία, την ευνομία και την ισότητα όλων έναντι των νόμων, και να υπηρετεί αποτελεσματικά τον πολίτη, διασφαλίζοντας τα δικαιώματά του στην υγεία και στην παιδεία.
Στόχος μας στο τέλος της τετραετίας είναι, μέσα από την ριζική αλλαγή του κράτους, ο κάθε πολίτης να βλέπει αισθητή βελτίωση στην καθημερινότητά του. Να βλέπει με προοπτική το μέλλον του. Να έχουμε βάλει τα θεμέλια της νέας Ελλάδας.
3. Η Ελλάδα μας χρειάζεται όλους. Μεγάλη Αλλαγή χωρίς συμμετοχή του πολίτη, δεν γίνεται.
Η επιτυχία του «κινήματος των αποδείξεων» απέδειξε ότι, οι μεγάλες αλλαγές μας χρειάζονται όλους, όλους τους πολίτες. Ανάλογο ήταν το συμπέρασμα από την ηλεκτρονική διαβούλευση για κάθε νομοθέτημα της κυβέρνησής μας. Ανάλογη επιτυχία προσδοκούμε και από τη συμμετοχή χιλιάδων πολιτών στον έλεγχο των αποφάσεων του κράτους, μέσα από το πρόγραμμα «Διαύγει@» και την ανάρτηση όλων των υπογραφών στο διαδίκτυο.
Ναι, υπάρχει ήδη φως στο τούνελ. Αλλά για να φύγουμε οριστικά από τις επιτηρήσεις και να σπάσουμε εξαρτήσεις και δουλείες χρειάζεται να αξιοποιήσουμε τις τεράστιες δυνατότητες που έχουμε. Να σταθούμε αυτοδύναμοι στα πόδια μας. Χρειάζεται να αναδείξουμε ό,τι καλύτερο έχουμε και να μην πνιγόμαστε στη μιζέρια μας. Να μην ψάχνουμε εξιλαστήρια θύματα. Τώρα είναι η δικιά μας ώρα, η ώρα του Έλληνα, της Ελληνίδας, να πάρουν την τύχη τους στα χέρια τους. Μαζί, συλλογικά να αλλάξουμε την Ελλάδα.
ΣΥΜΜΑΧΟΣ ΜΑΣ: ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΥ ΔΙΨΑΕΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΙΟ ΔΙΚΑΙΗ ΕΛΛΑΔΑ. ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ ΜΑΣ: ΚΑΘΕ ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ, ΚΑΘΕ «ΒΟΛΕΜΕΝΟΣ», ΚΑΘΕ ΕΜΠΟΔΙΟ ΣΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ.
1. Οι σύμμαχοί μας
Βασιζόμαστε και θέλουμε να εκφράσουμε το κοινωνικό μέτωπο της αλλαγής. Όλους εκείνους που θέλουν επιτέλους να δουν το αυτονόητο να γίνεται πράξη στη χώρα μας. Όλους εκείνους που διψάνε για μία πιο δίκαιη Ελλάδα. Που βαρέθηκαν την περιγραφή των προβλημάτων και θέλουν λύσεις, ριζικές και δίκαιες λύσεις. Που θέλουν να δουν τη χώρα τους περήφανη, να προστατεύει όσους έχουν ανάγκη, να αξιοποιεί τον πλούτο της και τη δημιουργικότητα των ανθρώπων της, χωρίς εξαρτήσεις και επιτηρήσεις. Που μοχθούν κάθε μέρα για το καλύτερο, και για την οικογένειά τους, και για το κοινωνικό σύνολο.
2. Το μέτωπο της συντήρησης.
Βρισκόμαστε σε σύγκρουση με κάθε αντίληψη και πρακτική που κρατάει την Ελλάδα πίσω. Με κάθε έναν που είναι βολεμένος σε προνόμια. Με κάθε πελατειακή λογική, με κάθε υπόθεση ανομίας που σήμερα θεωρούμε περίπου αυτονόητη, με κάθε έναν που παρασιτεί σε βάρος του κοινωνικού συνόλου.
Βρισκόμαστε σε σύγκρουση και σπάμε το πολιτικό κατεστημένο της συντήρησης. Πολλές μεγάλες αλλαγές που κάνουμε, γίνονται χωρίς την υποστήριξη άλλων Κομμάτων, δυνάμεων οι οποίες κάτω από την ταμπέλα είτε του προοδευτικού είτε του φιλολαϊκού, ουσιαστικά είναι οι πιο συντηρητικές δυνάμεις της χώρας, είτε από τη Δεξιά είτε από την παραδοσιακή Αριστερά.
3. Αυτό που ενδιαφέρει τη Ν.Δ. είναι όχι το Μνημόνιο, αλλά να διαγραφεί από τη μνήμη μας το γεγονός ότι αυτοί φταίνε που χρειαστήκαμε το Μνημόνιο, αυτοί μας οδήγησαν στην επιτήρηση.
- Το «ναι ή όχι στο Μνημόνιο» είναι ψευτοδίλημμα εκείνων που δεν ενδιαφέρονται για το Μνημόνιο, αλλά να διαγράφει από τη μνήμη μας το γεγονός ότι αυτοί ευθύνονται που χρειαστήκαμε Μνημόνιο.
- Αν στη Ν.Δ. ήθελαν να βγούμε από το Μνημόνιο, θα στήριζαν τις πολιτικές μας. Δεν το κάνουν. Η αλήθεια είναι ότι το αντιπολιτευτικό τους παρόν είναι απόλυτη συνέχεια του κυβερνητικού τους παρελθόντος. Το μαγαζί το διοικούν στην ουσία ακόμη όσοι οδήγησαν την Ελλάδα στο χείλος της καταστροφής. Γι’ αυτό και παρόν και παρελθόν εναγκαλίζονται σφιχτά.
- Αφήνουμε όσους οδήγησαν την Ελλάδα στο χείλος της χρεοκοπίας να σφιχταγκαλιάζονται με το καταδικασμένο παρελθόν τους. Ό,τι και να λένε, το Μνημόνιο είναι η ταφόπλακα της διακυβέρνησής τους, το μνημόσυνο των εγκληματικών πολιτικών τους.
- Εμείς κοιτάμε μπροστά στις μεγάλες αλλαγές. Αλλαγές που δεν μας επιβάλλει κανένα Μνημόνιο, αλλά το ηθικό μας καθήκον να παραδώσουμε την Ελλάδα στα παιδιά μας καλύτερη και δικαιότερη από ότι την παραλάβαμε. Έχουμε ιστορική ευκαιρία, να κάνουμε τώρα, σήμερα, τους επόμενους μήνες, όσα όλοι ξέραμε ότι πρέπει να γίνουν και δεν πιστεύαμε ποτέ ότι θα μπορούσαν να γίνουν στην Ελλάδα, σε ό,τι αφορά τη λειτουργία ενός κράτους ευνομούμενου, μιας παιδείας, μιας υγείας, ενός κοινωνικού συστήματος πρόνοιας, που πράγματι θα σέβεται και θα αναδεικνύει το ανθρώπινο δυναμικό.
