Τριάντα εφτά χρόνια έχουν περάσει από το προδοτικό πραξικόπημα της Χούντας και από την άνανδρη παράνομη τουρκική εισβολή. Το Κυπριακό δεν είναι διακοινοτική διαμάχη, αλλά αποτελεί διεθνές έγκλημα παράνομης εισβολής κα συνεχιζόμενης κατοχής σχεδόν του 37% του κυπριακού ευρωπαϊκού εδάφους. Πρέπει να καταστεί σαφές ότι ο Κυπριακός λαός θέλει λύση του εθνικού μας προβλήματος το συντομότερο δυνατό.
Διεκδικούμε μια λύση βιώσιμη, λειτουργική και ακηδεμόνευτη, η οποία θα διασφαλίζει τη μια και αδιαίρετη κυριαρχία, την μια ιθαγένεια, την μια διεθνή προσωπικότητα καθώς και τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις θεμελιώδεις ελευθερίες όλων των Κυπρίων πολιτών.
Η λύση πρέπει οπωσδήποτε να αποτελεί μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας και πρέπει να συνάδει με τις αρχές επί των οποίων εδράζεται η Ευρωπαϊκή Ένωση. Στη διαδικασία διαπραγμάτευσης πρέπει να αποκλείονται ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα, επιδιαιτησία και επαναφορά του αποτελέσματος της προηγηθείσας επιδιαιτησίας που οδήγησε στο απαράδεκτο, άδικο και ετεροβαρές
σχέδιο ΑΝΑΝ. Το σχέδιο πρέπει απαραίτητα να τεθεί ενώπιον του λαού σε δημοψήφισμα.
Συμπληρώθηκαν ήδη εικοσιεπτά μήνες από την έναρξη των απευθείας διαπραγματεύσεων μεταξύ της Ελληνοκυπριακής και της Τουρκοκυπριακής πλευράς, με συνομιλητές τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια και τον Τουρκοκύπριο ηγέτη Μεχμέτ Αλή Ταλάτ και ακολούθως με τον νέο Τουρκοκύπριο ηγέτη ΄Ερογλου. Σε αυτές τις συζητήσεις επιβεβαιώνονται οι φόβοι του αμετακίνητου της Τουρκικής αδιαλλαξίας.
Η τουρκοκυπριακή πλευρά, εμφανώς κατευθυνόμενη από το τουρκικό καθεστώς, ανενδοίαστα εμμένει στις διαχρονικά αδιάλλακτες θέσεις της. Αιτούνται «Παρθενογένεση» με δυο ιδρυτικά κράτη τα οποία θα συνδημιουργούν ένα νέο κρατικό μόρφωμα, μια χαλαρή συνομοσπονδία με μόνιμες παρεκκλίσεις από το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο, με στόχο να επιτραπούν μόνιμες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ζητούν διατήρηση και επέκταση των εγγυήσεων του 1960, ώστε να καλύπτεται η «ανεξαρτησία, η εδαφική ακεραιότητα και η συνταγματική τάξη» των συνιστωσών πολιτειών. Επιμένουν στη διατήρηση των εγγυήσεων, με μονομερές δικαίωμα επέμβασης στο νησί. Με αυτό τον τρόπο, εμμέσως πλην σαφώς, η Κύπρος θα είναι το μόνο κράτος στο κόσμο το οποίο θα βρίσκεται υπό κηδεμονία. Επιμένουν η λήψη όλων των αποφάσεων να γίνεται με ομοφωνία. Αρνούνται να αποδεχθούν το δικαίωμα περιουσίας των Ελληνοκυπρίων στα κατεχόμενα εδάφη. Δε συνδράμουν αλλά, αντιθέτως, συμβάλουν στην καταστροφή της πολιτιστικής και θρησκευτικής κληρονομιάς στα κατεχόμενα. Συνεχίζουν την συστηματική απομόνωση των εγκλωβισμένων στα κατεχόμενα Ελληνοκυπρίων. Εμμένουν στην παραμονή των εποίκων, προβάλλοντας τον ανυπόστατο ισχυρισμό ότι οι έποικοι είναι νόμιμοι πολίτες της Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου, ενώ ο εποικισμός αποτελεί, με βάση τη διεθνή νομιμότητα, έγκλημα πολέμου.
Η μέχρι τώρα πορεία των απευθείας διαπραγματεύσεων δεν έχει οδηγήσει πουθενά.
Η Τουρκία συνεχίζει να επιδιώκει την οριστική διχοτόμηση του νησιού. Οι προτάσεις στο εδαφικό, το περιουσιακό και στο θέμα της ασφάλειας-εγγυήσεων βρίσκονται σε πλήρη σύγκρουση με ρητούς κανόνες του Διεθνούς και Ευρωπαϊκού δικαίου.
Για αυτούς τους λόγους υποστηρίζουμε πως πρέπει να ενημερωθεί η Διεθνής και η Ευρωπαϊκή κοινότητα για την Τουρκική αδιαλλαξία. Να υπάρξουν αποτελεσματικές παρεμβάσεις και πιέσεις προς τη Τουρκία, έτσι ώστε να συμμορφωθεί προς το Διεθνές και Ευρωπαϊκό δίκαιο (κοινοτικό κεκτημένο) και της υποχρέωσης που έχει αναλάβει έναντι της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Κύπρου ώστε η διαδικασία των συνομιλιών να μην οδηγηθεί σε αποτυχία.
Πιο συγκεκριμένα για τις διαπραγματεύσεις και το σχέδιο λύσης:
- Όσον αφορά την εκ περιτροπής προεδρία, θεωρούμε ότι είναι μια πρόταση, που προδήλως παραβιάζει τη δημοκρατική αρχή, αφού στη βάση της εθνοτικής καταγωγής θα διαιωνίζει και θα αναπαράγει τις διαχωριστικές τάσεις, ενώ θα καταστρατηγεί τους
θεμελιώδεις δημοκρατικούς κανόνες. - Για τη στάθμιση ψήφου, θεωρούμε πως είναι μια πρόνοια που αγνοεί την βασική αρχή της Δημοκρατίας, που είναι «κάθε άνθρωπος – μια ψήφος» και έρχεται σε αντίθεση με την Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
Είναι κορυφαίας σημασίας το ζήτημα της δημοκρατικής νομιμοποίησης της όποιας συνταγματικής λύσης με βάση την αρχή της πλειοψηφίας ως πυρήνα του νοήματος της Δημοκρατίας. Είναι γεγονός ότι η Αρχή αυτή επιδέχεται προσαρμογές κάτω από ειδικές ιστορικές συνθήκες και η μειοψηφία προστατεύεται και με προνομιακές ακόμα ρυθμίσεις. ΄Οταν όμως παραγνωριστεί πλήρως η αρχή της πλειοψηφίας, όταν υπάρχει σύγχυση μεταξύ ισοτιμίας και ισότητας, κάθε Συνταγματικό Κείμενο μοιραία θα είναι και θνησιγενές. Όταν μια μειοψηφία, λόγω της βίας και του εκβιασμού των τετελεσμένων, αξιώνει πόλο του ίσου πολιτειακού βάρους με την πλειοψηφία, το Σύνταγμα που θα αποτυπώσει αυτή την υποβάθμιση της ιστορικής πραγματικότητας, θα είχε και ημερομηνία λήξης. Αυτές οι πρόνοιες οδηγούν σε μια κυβέρνηση με δύο κεφάλια, με έντονο εθνικοκοινοτικό χαρακτήρα, με βέτο, με ανεπαρκείς και επικίνδυνους μηχανισμούς άρσης των αδιεξόδων.
- Ο εποικισμός θα έπρεπε με κάθε τρόπο και με κάθε μέσο να αντιμετωπιστεί, ως έγκλημα πολέμου, και μάλιστα χωρίς παραγραφή, σύμφωνα με τις πρόνοιες του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου και ειδικά του άρθρου 49 της 4ης Συνθήκης της Γενεύης του 1949. Δεν παραβλέπουμε ούτε νομιμοποιούμε τα εγκλήματα πολέμου που έχουν διαπραχθεί σε βάρος μας και αντιλαμβανόμαστε τους στόχους της Τουρκικής πλευράς, που εξαρχής απέβλεπαν στην, μέσω του εποικισμού, αλλοίωση του εθνικού και δημογραφικού χαρακτήρα του νησιού (Αλεξανδρεττοποίηση).
- Το Περιουσιακό, αποτελεί μια κρίσιμη και κεφαλαιώδη πτυχή του Κυπριακού προβλήματος. Συνιστά την ουσία της συνεχιζόμενης αδικοπραγίας της Τουρκίας εις βάρος της Κύπρου. Βάση των συνομιλιών θα πρέπει να αποτελεί η αδιαμφισβήτητη παραδοχή, ότι δικαιούχος της διάθεσης της ακίνητης περιουσίας έχει μόνο ο νόμιμος κάτοχος αυτής, ο οποίος κατέχει στα χέρια του νόμιμο τίτλο ιδιοκτησίας των πατρογονικών εστιών και περιουσιών.
- Τέλος, είναι προφανές, ότι είναι προβληματική η επιλογή της επίλυσης των όποιων αδιεξόδων προκύψουν σε θέματα ασφάλειας και εξωτερικής πολιτικής, με τη νικώσα ψήφο του εκάστοτε προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Ελληνοκυπρίου ή Τουρκοκυπρίου. Οι ψήφοι μειοψηφίας και πλειοψηφίας θα εξισώνονται. Με αυτό τον τρόπο, η τουρκοκυπριακή κοινότητα, υπό την καθοδήγηση της Άγκυρας, θα επιδιώκει να επιλύει τα θέματα τριβής κατά την περίοδο που θα έχει την προεδρία. Άρα θα εντείνεται το αίσθημα αδικίας και θα συντηρείται μια έκρυθμη κατάσταση.
