Ανακοίνωση της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ σχετικά με το σχέδιο Νόμου «Κώδικας Ναρκωτικών»

Ως Νεολαία ΠΑΣΟΚ, με θέση ευθύνης μπροστά σε μια δύσκολη πραγματικότητα,

ιδίως για τη Νέα Γενιά της Πατρίδας μας, σε μια συγκυρία που βιώνουμε τη

μεγαλύτερη κοινωνική και οικονομική κρίση στη Μεταπολιτευτική Ελλάδα,

νιώθουμε την ανάγκη να απευθυνθούμε σε όλους τους νέους ανθρώπους αυτής της

χώρας. Στους νέους που γνωρίζουμε και βιώνουμε καθημερινά τον κυκεώνα των

προβλημάτων τους, που είναι προβλήματα όλων μας.

Η θέση μας, και είναι θέση αρχής, είναι ότι η λύση στα προσωπικά και τα συλλογικά

αδιέξοδα της εποχής μας δεν βρίσκεται στα ναρκωτικά. Η καταφυγή στους πλαστούς

παραδείσους των παραισθησιογόνων ουσιών δεν είναι παρά παραίτηση από το

δικαίωμα στην αντίσταση, στην ελπίδα, στην ίδια τη ζωή.

Τα ναρκωτικά δεν έχουν κοινωνικές τάξεις ή πολιτικές αντιλήψεις. Είναι άσπονδοι

και ύπουλοι εχθροί της νέας γενιάς. Στον πόλεμο εναντίον τους δεν χωρούν

συμψηφισμοί, δεν μπορούν να υπάρξουν συμβιβασμοί. Η σκέψη όλων μας τρέχει

στους γνωστούς, τους φίλους, τα παιδιά της διπλανής πόρτας, τα παιδιά του

περιθωρίου που παρακολουθούμε καθημερινά να πεθαίνουν δίπλα μας.

Και η εικόνα τους ισοδυναμεί με το πιο εκκωφαντικό μήνυμα: όχι στην

περιθωριοποίηση των νέων ανθρώπων, όχι στην κόλαση των ναρκωτικών, ναι

στη συμμετοχή, ναι στη ζωή.

Οφείλουμε ωστόσο να παραδεχτούμε ξεκάθαρα, ότι η ισχύουσα νομοθεσία πάνω στο

ζήτημα αυτό έχει αποτύχει παταγωδώς. Τη στιγμή αυτή το 50% των εγκλείστων στις φυλακές έχουν καταδικαστεί σύμφωνα με το νόμο περί Ναρκωτικών και η

συντριπτική πλειοψηφία τους είναι οι χρήστες και τα εξαρτημένα άτομα. Συνεπώς το

υφιστάμενο νομικό πλαίσιο δεν αντιμετωπίζει το αιτούμενο που είναι η θεραπεία και

η επανένταξη, καθώς είναι αποδεδειγμένο, με βάση στοιχεία και του ΟΚΑΝΑ, ότι ο

εξαρτημένος χρήστης, που έχει υποστεί εμπειρία φυλάκισης, δυσχεραίνεται τόσο

στην προσπάθεια απεξάρτησης όσο και στην κοινωνική επανένταξη.

Πάγια θέση μας είναι ότι ο χρήστης, το εξαρτημένο άτομο, δεν μπορεί να

υπολογίζεται ως «εγκληματίας» και ποινικά υπόλογος αλλά ως άρρωστο άτομο, που

χρήζει θεραπείας.

Στο πλαίσιο αυτό είναι καταρχήν θετικό, ότι το σχέδιο Νόμου με τον τίτλο «Κώδικας

Ναρκωτικών», που συζητήθηκε στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής, την περασμένη

εβδομάδα, περιλαμβάνει ρυθμίσεις στα άρθρα 31 έως 35, που δίνουν έμφαση στη

θεραπεία και στην απεξάρτηση, εισάγοντας μάλιστα και την καινοτομία να μπορεί ο

φυλακισμένος χρήστης να παρακολουθήσει πρόγραμμα απεξάρτησης.

Επίσης είναι ξεκάθαρο ότι η ποινική αντιμετώπιση πρέπει να διαβαθμίζεται ανάλογα

με τη βαρύτητα της πράξης. Αυτό είναι μια προοδευτική κατεύθυνση, που

χαρακτηρίζει ένα Κράτος Δικαίου. Δεν γίνεται να «τσουβαλιάζονται» στον ίδιο

ποινικό «σωρό» από τους μεγαλέμπορους ναρκωτικών μέχρι τους εξαρτημένους

χρήστες.

Με βάση την παραπάνω παραδοχή, συντασσόμαστε με τη φιλοσοφία του επίμαχου

άρθρου 29 του σχεδίου Νόμου, βάσει του οποίου δεν διώκεται ποινικά ο χρήστης για

αυτή καθεαυτή τη χρήση, όταν με την πράξη του δεν προσβάλλει τρίτους ούτε

αποτελεί απειλή για το κοινωνικό σύνολο. Η συντριπτική μάλιστα πλειοψηφία των

ευρωπαϊκών κρατών κινείται στην ίδια κατεύθυνση.

Δεν είναι για μας τυχαίο ότι η ρύθμιση αυτή συναντά τη σφοδρή αντίδραση των

συντηρητικών και ακροδεξιών δυνάμεων της χώρας, με προεξάρχοντα το ΛΑ.Ο.Σ.

Μας προκαλεί όμως έκπληξη ότι η κομμουνιστική αριστερά εξαπολύει αγώνα και

πόλεμο κατά της διάταξης αυτής, διαστρεβλώνοντας μάλιστα τόσο το περιεχόμενο

όσο και τη φιλοσοφία της. Γιατί ούτε νομιμοποίηση των ναρκωτικών προβλέπεται

ούτε και διαχωρισμός «σκληρών» και «μαλακών» ναρκωτικών. Μάλλον

διακατέχονται από ρεβανσιστική διάθεση για τους νέους ανθρώπους, που

παρεκκλίνουν από το «ατσάλινο» μοντέλου του νεολαίου, που διαχρονικά

πρεσβεύουν. Θα είναι λοιπόν υπόλογοι για τον κοινωνικό στιγματισμό, τον εγκλεισμό

στη φυλακή και την αποτροπή της δυνατότητας θεραπείας και της κοινωνικής

επανένταξης του εξαρτημένου νέου. Αν θέλουν να διαγράφουν τους νέους αυτούς

από το κόμμα τους, εμείς δεν τους διαγράφουμε από την Κοινωνία.

Ως Νεολαία ΠΑΣΟΚ έχουμε την πεποίθηση ότι το πρόβλημα δεν αποτρέπεται με το

φόβο μιας επαπειλούμενης ποινής φυλάκισης αλλά με μια πραγματική πολιτική

πρόληψης, ενημέρωσης και θεραπείας των ανθρώπων, που βίωσαν και βιώνουν τον

εφιάλτη των Ναρκωτικών,

Είμαστε με τους Νέους που αγωνίζονται, διεκδικούν και αγωνιούν.

Είμαστε κατά των Ναρκωτικών γιατί προσβάλλουν την Υγεία, την Αξιοπρέπεια και

εν τέλει την Ανθρώπινη Ζωή.

Εικοσιένα χρόνια μετά ο Νίκος Τεμπονέρας ΖΕΙ!

Κείμενο της ΠΑΣΠ Νομικής Αθηνών

«Το παρακάτω κείμενο είναι αφιερωμένο στη μνήμη του αγωνιστή καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα με αφορμή τη συμπλήρωση 20 χρόνων απ’το θάνατο του αλλά και σε όσους αγωνίζονται για Δημοκρατία και Δημόσια Δωρεάν Παιδεία»

Ο Νίκος Τεμπονέρας, μαθηματικός και στέλεχος του Εργατικού Αντιιμπεριαλιστικού Μετώπου ήταν ο πρώτος νεκρός στη διάρκεια των μαθητικών κινητοποιήσεων ενάντια στο νομοσχέδιο του τότε Υπουργού Παιδείας Βασίλη Κοντογιαννόπουλου.Θα ακολουθήσουν άλλοι τέσσερις στην Αθήνα από πυρκαγιά που εκδηλώθηκε στο κατάστημα Κ.Μαρούσης στη διάρκεια διαδήλωσης.Δολοφονήθηκε στην Πάτρα στις 8 Ιανουαρίου 1991 σε ηλικία 38 ετών από τον τότε πρόεδρο της ΟΝΝΕΔ Αχαΐας και δημοτικό σύμβουλο Γιάννη Καλαμπόκα.

Η αρχή έγινε το 1991. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη μετά την πολιτική αυστηρής λιτότητας,την εκποίηση της Δημόσιας Περιουσίας των ΔΕΚΟ αλλά των κοινωνικών δικαιωμάτων των εργαζομένων – που όχι μόνο δε μείωσαν αλλά στην πράξη αύξησαν το εξωτερικό χρέος της χώρας- ανοίγει άλλο ένα μέτωπο.Σειρά έχει η εκπαίδευση που βρίσκεται υπό διωγμό κάτω απ’τον αντιδραστικό νόμο που καταθέτει στη Βουλή ο Υπουργός Παιδείας Βασίλης Κοντογιαννόπουλος.

Το νομοσχέδιο Κοντογιαννόπουλου όπως έμεινε γνωστό προέβλεπε μεταξύ άλλων: Mείωση αργιών, κατάργηση αδικαιολόγητων απουσιών, γραπτές εξετάσεις και επιστροφή της αριθμητικής βαθμολογίας στο δημοτικό, σύστημα πόντων για τον έλεγχο της συμπεριφοράς των μαθητών, ακόμα και εξωσχολικά, κατάργηση των μαθητικών γενικών συνελεύσεων του σχολείου, επιβολή «ομοιόμορφης εμφάνισης», έπαρση σημαίας, υποχρεωτικό εκκλησιασμό και πρόσληψη εκπαιδευτικών κατόπιν συνέντευξης ενώ για την τριτοβάθμια εκπαίδευση προέβλεπε κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων, εντατικοποίηση, περικοπή φοιτητικής συμμετοχής στα όργανα συνδιοίκησης των ΑΕΙ και κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου.Όμως όπως αποδείχτηκε κάποιοι λογάριαζαν χωρίς τον ξενοδόχο, εν προκειμένω τη λαϊκή ετυμηγορία. Η αντίδραση της νεολαίας στο νομοσχέδιο ήταν αναπάντεχη και εκφράστηκε μέσα από μαζικές καταλήψεις σχολείων και πανεπιστημίων (πάνω από 65% των σχολείων της χώρας βρισκόταν υπό κατάληψη), ενώ σε όλες περίπου τις πόλεις της χώρας οι διαδηλώσεις ήταν καθημερινό φαινόμενο.

Τότε και μπροστά στο αναμενόμενο πολιτικό φιάσκο η κυβέρνηση του κ.Μητσοτάκη κάνει την ιστορική επιλογή να αποτινάξει το δήθεν φιλελεύθερο προσωπείο της και να ξαναγίνει η ‘’παλιά καλή’’ Δεξιά της Βίας και του Αυταρχισμού πάντα πιστή στο ‘’παιδαγωγικό’’ δόγμα «όπου δεν πίπτει λόγος..πίπτει ράβδος» .Γι’αυτό το λόγο επιστρατεύει τα καλύτερα της παιδιά, όλα μέλη της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και της ΟΝΝΕΔ προσπαθώντας μέσα από τραμπουκισμούς,συστηματική βία και ρεσάλτα σε κατειλημμένα σχολεία και σχολές να κάμψει τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις υλοποιώντας την απόφαση της κυβέρνησης!!Εικόνες όχι άγνωστες δυστυχώς στην ελληνική κοινωνία..καθώς είναι ακόμα νωπές οι μνήμες απ’την επανίδρυση του ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΥΣ της κυβέρνησης της νεοδεξιάς και το ρόλο που αυτό έπαιξε στους πρόσφατους αγώνες για τη Δημόσια Δωρεάν Παιδεία και το Άρθρο 16!!

Μια τέτοια ομάδα λοιπόν, από το άνθος της Δεξιάς Νεολαίας, με πρωτοστάτη τον Γ.Καλαμπόκα ξεκινά το πρωί της 8ης Γενάρη του 1991 για «ομαδική αφισοκόλληση» και με κάθε μέσο και τίμημα σπάνε καταλήψεις. Ξεκινούν από το πολυκλαδικό λύκειο Πατρών στο οποίο στεγαζόταν η ΕΛΜΕ, όπου δέρνουν και απομακρύνουν τους καταληψίες και παραδίδουν τα κλειδιά στους διευθυντές. Συνεχίζουν στα σχολεία των τριών Ναυάρχων. Οι μέθοδοί τους και τα αποτελέσματα τα ίδια. Φοιτητές και λαός αντιστέκονται αλλά κανείς δεν μπορεί να τους σταματήσει. Ο Καλαμπόκας και οι συν αυτώ τραμπούκοι του χωρίς πολλά λόγια απειλούν και δέρνουν καθηγητές, μαθητές και όποιον σταθεί εναντίον τους. Τους ενδιαφέρει μόνο η υλοποίηση της κυβερνητικής εντολής.

Ήταν θέμα χρόνου να υπάρξουν θύματα…

Ο Ν. Τεμπονέρας με πλήθος κόσμου πάει σε ένα από τα σχολεία που είχαν καταληφθεί από τον Καλαμπόκα και την παρέα του. Η απάντηση είναι η ίδια και έχει το χρώμα και τη γεύση της ΩΜΗΣ ΒΙΑΣ.Μόλις μπαίνουν στο κτίριο δέχονται επίθεση με λοστούς και αλυσίδες απ΄τους παρακρατικούς.Ο ΝΙΚΟΣ ΤΕΜΠΟΝΕΡΑΣ ΠΕΦΤΕΙ ΝΕΚΡΟΣ.

Ο ΛΑΟΣ ΞΕΣΗΚΩΝΕΤΑΙ.. κύμα διαδηλώσεων και διαμαρτυριών ξεσπά σε όλη την Ελλάδα.Η ώρα της κατακραυγής και της κρίσης δεν αργεί!!

Την επαύριο της δολοφονίας του, ο υπουργός Παιδείας Κοντογιαννόπουλος παραιτήθηκε και η πρόταση νόμου για τις μεταρρυθμίσεις στην παιδεία αποσύρθηκε. Ως δράστες της δολοφονίας είχαν συλληφθεί ο Καλαμπόκας και ο Αλέκος Μαραγκός, ένα άλλο στέλεχος της ΟΝΝΕΔ Αχαΐας για τον οποίο ο πρόεδρος του σωματείου κατωτέρων αστυνομικών Αχαΐας δήλωσε ότι είναι υπάλληλος της Ασφάλειας. Η ίδια η κυβέρνηση απέδωσε έντονη πολιτική βαρύτητα στην υπεράσπιση του Γ.Καλαμπόκα ο οποίος και δικάστηκε έχοντας ως συνηγόρους του τρία κορυφαία ονόματα του τότε νομικού κόσμου, όλους προερχόμενους πολιτικά από το χώρο του κόμματος της Δεξιάς και συγκεκριμένα τους: Απόστολο Ανδρεουλάκο, Κώστα Κωνσταντινίδη (καθηγητής Ποινικού Δικαίου, γνωστός από τη δίκη για το Σκάνδαλο Κοσκωτά όπου συμμετείχε σαν δημόσιος κατήγορος) και Επαμεινώνδα Ζαφειρόπουλο (πρώην πρόεδρος του ΔΣΑ). Ο Μαραγκός απαλλάχθηκε με βούλευμα ενώ ο Καλαμπόκας , ύστερα από χρονοβόρα δίκη , καταδικάστηκε σε ισόβια για ανθρωποκτονία από πρόθεση, χωρίς αναγνώριση ελαφρυντικών.Σε δεύτερο δικαστήριο όμως, αναγνωρίστηκαν ελαφρυντικά και η ποινή μειώθηκε σε 17 χρόνια και 8 μήνες. Τελικά, το Φλεβάρη του ’98 ο Καλαμπόκας έκανε χρήση του δικαιώματος υφ΄όρων απόλυσης και αποφυλακίστηκε εκτίοντας μόλις 7 χρόνια από την ποινή του.

Ο Νίκος Τεμπονέρας δε ζεί πια…

Ζεί όμως το όραμα, τα ιδανικά για τα οποία πάλεψε μέσα στις σχολικές αίθουσες.Η θυσία του αποτελεί για μας, για όλη τη νέα γενιά, σύμβολο αγώνα, ανιδιοτέλειας κι άδολης προσφοράς στον ύψιστο βαθμό.Μ’αυτό το τρόπο υπήρξε δάσκαλος και πραγματικός παιδαγωγός όλων μας…Γιατί αντί να προτιμήσει τη θαλπωρή της αδράνειας εκείνος επέλεξε να βρίσκεται στο πόστο του,στο σχολείο του προκειμένου να προστατέψει τους μαθητές του.Η θύμηση της θυσίας του μας συγκινεί και μας καλεί να δώσουμε το βροντερό παρών στον Αγώνα για Δημοκρατία και Δημόσια Δωρεάν Παιδεία ενάντια σε κάθε Καλαμπόκα που τις επιβουλεύεται…

Πηγή. http://vathiprasino.blogspot.com/